Badania naukowe dotyczące stresu oksydacyjnego cieszą się
rosnącą popularnością wśród naukowców. Stres oksydacyjny występuje wówczas gdy dochodzi do zachwiania równowagi pomiędzy produkcją wolnych rodników (reaktywnych form tlenu i azotu) a mechanizmami obrony antyoksydacyjnej (neutralizującej reaktywne formy tlenu i azotu).
Wzmożone zużycie tlenu i zwiększone tempo procesu fosforylacji oksydacyjnej w trakcie długotrwałego wysiłku fizycznego powoduje powstawanie wolnych rodników na poziomie mitochondrialnym. Prowadzi to do zaburzenia sprawnego funkcjonowania procesów metabolicznych oraz nasilenia procesów uszkadzających wiele struktur komórkowych. Interesujące jest jednak to, że regularna aktywność fizyczna sprzyja wzmacnianiu obrony antyoksydacyjnej organizmu.
W jednym z badań przeprowadzonym przez zespół badaczy z Grecji zbadano wpływ ultra-długiego pływania na dystansie 50 +/- 15 kilometrów (średni czas trwania wysiłku wynosił 19,5 +/- 3,5 godziny) na poziom stresu oksydacyjnego u młodych zawodników. W badaniu uczestniczyło pięciu mężczyzn w wieku 28 +/- 6 lat.
W badaniu porównano zmiany poziomu stresu oksydacyjnego osocza krwi. W tym celu pobrano krew żylną przed rozpoczęciem wysiłku i bezpośrednio po jego zakończeniu.
Otrzymane wyniki wykazały, że w wyniku ultra-długiego wysiłku pływackiego nie stwierdzono nasilenia stresu oksydacyjnego osocza krwi.
Autorzy postulują, że wyniki przeprowadzonych badań wskazują na to, że ultra-długotrwały wysiłek fizyczny o umiarkowanej intensywności nie nasila procesów wolnorodnikowych u wytrenowanych pływaków, co może świadczyć o skutecznej obronie antyoksydacyjnej organizmu u wytrenowanych zawodników.
Opracowano na podstawie:
Kabasakalis A, Kyparos A, Tsalis G, Loupos D, Pavlidou A, Kouretas D. Blood oxidative stress markers after ultramarathon swimming. J Strength Cond Res, 2011; 25: 805-11.
