Trening profesjonalnych zawodników je
st cennym materiałem badawczym i warto go dobrze analizować, co może przybliżyć nas do sensu wykonywania pracy fizycznej skutkującej osiągnięciem wysokiej formy sportowej.
Celem przytoczonego w artykule badania było znalezienie relacji pomiędzy objętością treningu a wynikiem sportowym w postaci występu na najważniejszych zawodach w sezonie – Mistrzostwach Kraju w Biegach Przełajowych. Rywalizacja odbywała się na dwóch dystansach, krótki ok. 4km i długi ok. 10km.
Grupa dobrze wytrenowanych młodych biegaczy długodystansowych legitymujących się wysokimi wartościami wskaźnika mocy aerobowej (VO2max ok. 70ml/kg-min) wykonała testy fizjologiczne przed przystąpieniem do realizacji zaplanowanego 6-miesięcznego makrocyklu. Zawodnikom oznaczono 2 progi wentylacyjne. Przy pomocy monitora pracy serca kontrolowano intensywność wykonanej pracy treningowej przez okres przygotowań do startu w przełajach. Zapis przyporządkowano do 3 stref. Pierwsza z nich zawierała wysiłki o małej intensywności nie przekraczającej poziomu pierwszego progu. Druga to średnia intensywność pomiędzy wyznaczonymi progami. Trzecia strefa liczyła mocne treningi powyżej drugiego progu wentylacyjnego.
Sumaryczny czas pracy w poszczególnych strefach nie był tak istotny jak relacja pomiędzy nimi. Średnia intensywność trwała 3 razy tyle co wysoka intensywność, natomiast lekka 3 razy tyle co średnia. Czas poświęcony na trening w strefach wyniósł kolejno ok. 500, 1500 i 4500 minut. Wysoką korelację odnotowano pomiędzy treningiem lekkim i wynikiem w biegu przełajowym. Przy czym prawie pełną zależność zaobserwowano w przypadku dystansu dłuższego.
Wyniki badań świadczą o znamiennie dużym wpływie czasu realizacji wysiłków o niskiej intensywności na występ w zawodach o bardzo dużej intensywności. Dotyczy to zwłaszcza konkurencji trwającej nieco powyżej 30′. Dla potwierdzenia sformułowanych wniosków potrzebne jest przeprowadzenie badań ze zmniejszeniem lub wyłączeniem komponentu “niskiej intensywności”.
Trudno też jednoznacznie wytłumaczyć zbadaną zależność. Poprawa wyników następuję prawdopodobnie przez ulepszenie ekonomiki ruchu i wykorzystania dostępnych zasobów energetycznych. Duża objętość treningowa o małej intensywności pozwala na opanowanie do perfekcji ruchu przy jak najmniejszym wysiłku. Doskonaleniu poddaje się działanie układu nerwowego, którego funkcja w każdej czynności ruchowej jest nadrzędna.
Na podstawie:
How do endurance runners actually train? Relationship with competition performance. Esteve-Lanao J, San Juan AF, Earnest CP, Foster C, Lucia A. Med Sci Sports Exerc. 2005 Mar;37(3):496-504. Exercise Physiology Laboratory, European University of Madrid, SPAIN.
