Chód sportowy jest jedną z dyscyplin wytrzymałościowych, a zarazem technicznych w grupie konkurencji lekkoatletycznych. Poza dużym kosztem energetycznym chodziarza wymagana jest nienaganna technika w trakcie całego dystansu, która warunkuje ukończenie rywalizacji (Chwała 2007). Dystansem najbardziej wymagającym pod względem zużycia energii jest chód sportowy na 50 km, podczas którego niezwykle ważną i wiodącą rolę pełni odpowiednie przygotowanie wytrzymałościowe, ale również taktyka związana z dobraniem właściwej prędkości średniej na poszczególnych odcinkach dystansu (Kisiel 2008).
Celem analizy było wykazanie strategii rozgrywania chodu sportowego na 50 km przez najlepszych chodziarzy świata podczas najważniejszych imprez mistrzowskich, a następnie uzyskanie informacji o najwłaściwiej dobranej taktyce na tym dystansie, która jest jedną ze składowych końcowego sukcesu sportowego. Grupę badaną stanowili zawodnicy pierwszej „ósemki” na imprezach mistrzowskich (Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata, Puchar Świata) w chodzie na 50km w ostatnich 10 startach. W oparciu o dane uzyskane z oficjalnych komunikatów końcowych postawiono dwa zasadnicze pytania:
1.Jak kształtuje się tempo na imprezach mistrzowskich w chodzie sportowym na 50 km?
2.Czy uwidacznia się ukierunkowana strategia pokonywania poszczególnych odcinków 5 km (międzyczasy), która jest pochodną końcowego sukcesu na tym „maratońskim” dystansie.
Dokonano podstawowych analiz statystycznych, w których stworzono macierz korelacji, obliczono średnie prędkości i odchylenia standardowe każdej z imprezy lekkoatletycznej.
Z przeprowadzonej analizy różnic wyników można wnioskować, że nie jest możliwe jednoznaczne określenie rezultatu czasowego, który gwarantowałby miejsce na podium. Ostateczny wynik warunkowany jest raczej tempem zawodów, dyktowanym przez czołówkę chodziarzy. Średni czas uzyskiwany w latach 2007-2014 wynosił odpowiednio 3:45:06 (miejsca 1-3 3:41:47; oraz miejsca 4-8 3:47:05). Taktyka rozgrywania chodu sportowego na 50 km wydaje się sprowadzać do jak najdłuższego utrzymania progresywnego tempa. W ujętym okresie, średni czas 5 km odcinka wynosił ok. 23 min na początku i ulegał skracaniu aż ok. 22 min 10 s na 35-tym km. W końcowej części zawodów znów ulegał wydłużeniu (średnio do wartości początkowej). Zawodnicy, którzy wygrywali poszczególne imprezy charakteryzowali się dużo szybszym chodem pokonując jedno okrążenie (5 km) średnio w 22 min. Wysokość n.p.m. istotnie wpływa na tempo chodu i końcowe wyniki. Temperatura natomiast nie ma istotnego związku z wynikiem.
Podsumowując, chód sportowy na dystansie 50 km stawia przed sportowcami bardzo wysokie wymagania względem wytrzymałości szybkościowej. Stawiając za cel złoty medal najważniejszych imprez, niezbędne jest utrzymanie rosnącego tempa chodu przez jak najdłuższy czas, przy czym 5 km odcinki powinny być pokonywane w średnio 22 min i mniej. Można zatem wnioskować, że czas poniżej 3:40:00 powinien być wystarczający na pozycję medalową.
Opracowano na podstawie:
- Chwała W. i in. 2007: Technika chodu sportowego czołowych zawodników świata. „Antropomotoryka”, nr 38.
- Kisiel K. 2008: Chód sportowy. Warszawa. COS.
- Statystyki ze strony www.iaaf.org
