Patrząc całościowo na ciało człowieka, jest to zbiór wielu elementów współpracujących i uzupełniających się wzajemnie we wszystkich funkcjach organizmu. Dlatego też w procesie diagnostycznym nie można nie wziąć pod uwagę roli narządów wewnętrznych, nie tylko pod kątem ich fizjologii, ale też wzajemnych powiązań z układem ruchu.

Lokalizacja organów wewnętrznych w organizmie człowieka bezpośrednio determinują wzajemne oddziaływania mięśniowo-powięziowo-szkieletowe i odwrotnie – narządy, między innymi przez swoje usytuowanie i system zawieszeń mają silny wpływ na stan zdrowia kręgosłupa, miednicy, żeber, obręczy barkowej, mięśni i powięzi.

Nieprawidłowa postawa, skolioza, operacje, zapalenia tkanek i narządów, niedożywienie lub stres emocjonalny mogą powodować dysfunkcje różnych narządów. W efekcie w podrażnionych narządach powstaje napięcie, które jest przenoszone na układ mięśniowo-szkieletowy, np. długotrwała choroba żołądka może prowadzić do dolegliwości lewego barku.

Podstawą sukcesu leczenia jest prawidłowa diagnoza problemu. Dokładnie przeprowadzone badanie opierające się na znajomości powiązań anatomicznych, topograficznych, fizjologicznych, czynnościowych, współczulnych i przywspółczulnych może naprowadzić nas na źródło problemu oraz zidentyfikować powstały ciąg restrykcji (na przykładzie wspomnianych dolegliwości bólowych lewego barku: żołądek à przepona à opłucna à powięź obojczykowo-piersiowa à lewy bark).

Następnie cały łańcuch, który powstał z połączonych ze sobą sektorów poddawany jest specjalnym procedurom leczniczym w postaci technik manualnych. Nieodzownym elementem leczniczym jest również zmiana nawyków żywieniowych oraz emocjonalnych mających silny wpływ na pracę organów wewnętrznych.

Uwzględnienie wzajemnych powiązań narządów z układem ruchu umożliwia szersze spojrzenie na obszar schorzeń ludzkiego ciała. Zmniejszając napięcie i poprawiając mobilność w obrębie trzewi, wpływamy zarówno na poprawę ich funkcji jak i niwelujemy negatywny wpływ na układ ruchu.

Przedstawiona idea leczenia schorzeń narządu ruchu na podstawie powiązań z układem narządów wewnętrznych nauczana jest w austriackiej Szkole Terapii Wisceralnej i Integratywnych Manualnych Metod Leczenia.

Piśmiennictwo:

Rudak J.: Terapia wisceralna w leczeniu schorzeń narządu ruchu. Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja. 84(2017): 15.
www.terapia-wisceralna.pl

Terapia wisceralna

Terapia wisceralna