Wraz z wiekiem można zauważyć postępujący spadek wydolności fizycznej. Przyczyną takie stanu rzeczy są min. procesy starzenia organizmu. Są one podłożem ograniczenia czynnego udziału w aktywności fizycznej, co prowadzi z kolei do możliwości utraty zdolności do samodzielności i niezależności w wieku starszym, wzrostu lęku oraz możliwości stopniowej izolacji społecznej. Wraz z czasem wzrasta również częstość występowania chorób, takich jak otyłość, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, zaburzenie gospodarki lipidowej, choroba niedokrwienna serca.

Celem pracy autorów opisywanego badania była ocena zależności pomiędzy wiekiem chorych z przewlekłą chorobą niedokrwienną serca a tolerancją wysiłku fizycznego a także przeprowadzenie porównania efektów rehabilitacji kardiologicznej dwóch grup chorych, które znacząco różniły się wiekiem.

Badaniami objęto 103 chorych (N=103; 69 – M; 34 – K) w średnim wieku 61,2 lata. Głównym wskazaniem do rehabilitacji było przebycie ostrego zespołu wieńcowego lub inwazyjne leczenie choroby niedokrwiennej serca. Grupę podzielono na dwie podgrupy, gdzie:

1. Grupę A – stanowiło 30 najmłodszych pacjentów (średnia wieku = 51,6 lat)

2. Grupę B – stanowiło 30 najstarszych chorych (średnia wieku = 70,9 lat).

Badane podgrupy nie różniły się pod względem stanu klinicznego, BMI, parametrów echokardiologicznych oraz zastosowanego leczenia farmakologicznego. Podczas badania nie wprowadzano zmian w diecie czy farmakoterapii, mogących mieć wpływ na wynik.

Obydwie wyselekcjonowane podgrupy chorych poddano półrocznej rehabilitacji kardiologicznej, które łączyły zajęcia na ergometrach rowerowych ERGOLINE (3 razy na tydzień) z ogólnousprawniającymi ćwiczeniami (2 razy w tygodniu) – na sali gimnastycznej lub powietrzu. Zajęcia na cykloergometrze i zajęcia ogólnorozwojowe odbywały się przemiennie. Podczas badań analizowano wartości metabolicznego równoważnika (na wstępnym oraz końcowym teście wysiłkowym) oraz jego przyrost. Rehabilitację prowadził zespół przeszklony w udzielaniu pierwszej pomocy.

Na podstawie przeprowadzonych prób i pomiarów uzyskano ujemny, istotny związek pomiędzy wartością ekwiwalentu metabolicznego wstępnej i końcowej próby wysiłkowej a wiekiem osób badanych oraz nieistotny związek pomiędzy wartością przyrostu ekwiwalentu metabolicznego a wiekiem. Wykonana analiza porównawcza średniego ekwiwalentu metabolicznego wstępnej i końcowej próby wysiłkowej oraz średniej delty ekwiwalentu metaboliczno nie wykazała różnic pomiędzy grupą młodszą a starszą.

Autorzy pracy w oparciu o wykonane badania oraz analizę wyników sformułowali wnioski końcowe z badań, w których stwierdzono “istotną korelację między wiekiem a tolerancją wysiłku przed i po cyklu rehabilitacji kardiologicznej oraz brak istotnej korelacji pomiędzy wiekiem a przyrostem tolerancji wysiłku pacjentów z chorobą niedokrwienną serca należących do grupy młodszej i grupy w podeszłym wieku” [s. 90].

Wyniki niniejszych badań jak i rezultaty eksperymentów zbliżonych, powinny skłonić – zdaniem autorów – środowisko medyczne do rozszerzenia rutynowego postępowania kardiologicznego o zalecenia związane z intensyfikacją aktywności fizycznej  w wieku starszym.

Opracowano na podstawie:

Kałka, D., Sobieszczańska, M., Marciniak, W., Markuszewski, L., Popielewicz-Kautz, A., Bak, A., Korzeniowska, J., Rusiecki, L., Jańczak, J., Adamus, J. Wiek a efekty długoterminowego treningu kardiologicznego u pacjentów z chorobą serca. W: Pol. Merk. Lek. 2007, XXII, 128, 90-94.