Piłka ręczna jako dyscyplina sportowa charakteryzuje się wysoką intensywnością rozgrywanych spotkań, dużym natężeniem emocjonalnym. Warunki gry wymuszają zróżnicowany przebieg gry z przewagą interwałowego wysiłku. Kontakt bezpośredni z przeciwnikiem, osiąganie dużej szybkości na krótkich odcinkach, szybkie zmiany kierunku poruszania się i odpowiednia siła, szczególnie w grze obronnej to tylko niektóre z elementów składających się na ten sport.
Zanim jednak zawodnik osiągnie wysoki poziom umiejętności musi zacząć od podstaw. Poszukiwanie talentów, nabór i selekcja to tematy stale obecne w dziedzinie nauk o kulturze fizycznej. Specjaliści chcą odnaleźć determinanty warunkujące rozwój sportowców od wczesnych lat ontogenezy. Uwzględniane są nie tylko sprawność fizyczna dzieci, ale i czynniki psychiczne oraz społeczne. Sama sprawność fizyczna jest pojęciem bardzo szerokim, ponieważ wiąże się z całym organizmem ludzkim, nie tylko z ruchem samym w sobie.
Wielu autorów dokonuje rozróżnienia sprawności fizycznej na ogólną, ukierunkowaną i specjalną. Ogólna sprawność fizyczna identyfikowana jest z wszechstronnością, rozwojem funkcji układów czy podniesieniem poziomu motorycznych zdolności. Sprawność fizyczna ukierunkowana natomiast, jest związana z wykonywaniem określonych działań, czynności z piłką lub bez. Sprawność fizyczna specjalna to przede wszystkim umiejętne i efektywne działanie w grze, co w przypadku piłkarzy ręcznych w wieku dorosłym wydaje się jedną z kluczowych wartości, świadczących o wyniku sportowym.
Pośród licznych badań zajmujących się pomiarem sprawności fizycznej i przydatności w grze stwierdzono min. że „siła związku pomiędzy sprawnością fizyczną ogólną a zachowaniami podczas gry jest umiarkowana (dodatnia), natomiast siła związku między sprawnością fizyczną ukierunkowaną a zachowaniami podczas gry – mocna (również dodatnia). Oznacza to, że im sprawność fizyczna ogólna i ukierunkowana wyższa tym predyspozycje do gry większe”.
Niezwykle istotne jest kształtowanie u młodocianych adeptów piłki ręcznej, jak i całego sportu możliwie wszystkich cech motorycznych. Wszechstronne oddziaływanie na organizm dziecka zaczynającego swoją przygodę ze sportem powinno stać się priorytetem. Racjonalne przygotowania i przeprowadzenie zajęć sportowych o charakterze ogólnorozwojowym powinno opierać się na grach ruchowych i zabawach, poprzez które kształtujemy i uczymy dziecko odpowiednich ruchowych zachowań.
Przygotowanie młodych szczypiornistów do współzawodnictwa powinno być równie istotne. Idąc za Naglakiem, który pisze: „współzawodnicząc w czasie gry obie strony pod pewnymi względami pomagają sobie wzajemnie, przeszkadzania zaś wynika tylko ze sprzeczności celów, gdyś zysk jednej strony jest stratą drugiej. Podstawę tak rozumianego współzawodnictwa stanowi założenie, że nie spotyka się w nim wroga lecz konkurenta, którego umiejętności gry umożliwiają poznanie własnych możliwości zawodniczych, po to aby podjąć dalsze starania dla doskonalenia samego siebie”, zauważyć można potwierdzenie istotności i przydatności nauki zdrowego współzawodnictwa w celu doskonalenia adeptów piłki ręcznej. Wspomnieć należy i uświadomić, że sedenteryjny tryb życia, informatyzacja społeczeństwa i brak organizacji czasu wolnego wpływa w znaczącym stopniu na poziom fizycznej sprawności dzieci i młodzieży.
Opracowano na podstawie:
- Naglak Z., „Uzdolnienie do gry w piłkę ręczną jako czynnik warunkujący organizację współzawodnictwa – etap podstawowy”, [w:] Analiza procesu treningowego i walki sportowej w grach zespołowych (piłka ręczna), pod red. Żak S., Spieszny. M, Kraków-Wrocław, 2009.
1 komentarz
Zawsze zachęcałam moje dzieci do aktywnosci fizycznej, teraz też czerpia radosc z treningów, bez wzgledu na to jaki sport obecnie uprawiaja. 🙂