Nazwa talasoterapia pochodzi z języka greckiego od słów thalassa – tłumaczonego jako morze oraz therapea – czyli terapia, opieka, pielęgnacja. Połączenie tych dwóch słów stworzyło nazwę kompleksowej terapii obejmującej szereg zabiegów związanych z wykorzystaniem naturalnego działania morza na żywy organizm. Talasoterapia jest metodą leczniczą stosowaną w ośrodkach znajdujących się w odległości nie większej niż 400 metrów od morza. Najbardziej rozpoznawane miejsca, w których wykorzystuje się lecznicze działanie morza to Francja, Maroko, Portugalia, Sardynia oraz Izrael. W skład talasoterapii wchodzą: hydroterapia, klimatoterapia, aerozoloterapia, peloidoterapia, helioterapia, muzykoterapia relaksacyjna, kinezyterapia, fitoterapia oraz terapia z wykorzystaniem surowców pochodzenia zwierzęcego.
Formy talasoterapii uzależnione są od akwenu, będącego głównym źródłem czynników morskich. Duży potencjał leczniczy stwarzają Morze Martwe oraz Śródziemne, na terenie Polski znaczący wpływ ma Morze Bałtyckie.
Od pokoleń znane i wykorzystywane są właściwości wód i osadów błotnych pochodzących z Morza Martwego. Jako akwen o bardzo dużym stopniu zasolenia (średnio 28%) głównie pozwala na pozyskiwanie soli magnezowej oraz potasowej, przeznaczonych wyłącznie do stosowania zewnętrznego.
Morze Śródziemne charakteryzuje się bogatą roślinnością: drzewa oliwne, cytrusowe, cyprysy, pistacje, winorośl itd. Stanowią one źródło pozyskiwania surowców do produkcji kosmetyków. Klimat śródziemnomorski stanowi walor leczniczym dla osób przebywających w rejonie morza. Ciepłe i suche lato oraz łagodna zima są wskazane dla osób z chorobami układu krążenia.
Walory lecznicze Morza Bałtyckiego są związane z obecnością w powietrzu aerozolu chlorkowo-sodowo-jodowego, a także zwiększonego natężenia promieniowania UV. Bałtyk od lat jest tradycyjnym miejscem uzdrowiskowym przeznaczonym dla osób z chorobami układu oddechowego.
Na organizm poddawany talasoterapii działa szereg różnych czynników, dzięki czemu programy terapeutyczne realizowane w ośrodkach zlokalizowanych w pobliżu morza mają działanie ogólnoustrojowe. Do najważniejszych zaliczamy: osłabienie stresu, wspomaganie procesów oddychania, zmniejszenie objawów towarzyszących chorobom układu krążenia, zwiększenie odporności.
Elementy talasoterapii:
- Klimatoterapia – polega na ekspozycji organizmu na działanie naturalnych czynników klimatu lokalnego (powietrza, temperatury, ciśnienia atmosferycznego, promieniowania słonecznego itp.)
- Aerozoloterapia – to proces polegający na wdychaniu zawartych w aerozolu leczniczym substancji, stosowany jako uzupełnienie klimatoterapii.
- Peloidoterapia – polega na stosowaniu naturalnych substancji organicznych i mineralnych powstałych w skorupie ziemi, w formie okładów lub kąpieli.
- Helioterapia – to eksponowanie ciała na naturalne promieniowanie słoneczne w zakresie podczerwonym i nadfioletowym.
- Muzykoterapia – jest oddziaływaniem dźwięku na organizm. W talasoterapii wykorzystuje się muzykoterapię receptywną, czyli bierne słuchanie odgłosów morza.
- Fitoterapia – czyli leczenie roślinami, preparatami z roślin morskich i nadmorskich (np. mikołajek nadmorski, kapusta morska, burak morski, rumianek morski, koper morski itd.).
- Kinezyterapia – leczenie ruchem, w przypadku talasoterapii to organizowanie gimnastyki indywidualnej lub grupowej na świeżym powietrzu, najczęściej na plaży lub jej bliskiej okolicy, a także sesje terapeutyczne w wodzie.
Opracowano na podstawie:
- Kieltyka-Dadasiewicz A., Gorzel M. Elementy talasoterapii i możliwości ich rozwoju w kosmetologii. Kosmetologia Estetyczna, 2014;4(3):291-295.
- Jakubiak I. Talasoterapia i skarby z morskich głębin. Panacea 2012;3(40):13-15.
